Dziecięca radość- warto ją zachować?

Hej Wszystkim J

Dzisiaj mała odskocznia, czyli post lifestylowo- motywacyjny. Zanim całkowicie zanurzymy się w temacie zadajmy sobie bardzo ważne pytanie: Kiedy ostatnio cieszyłeś/aś się jak dziecko?No i jak? Dawno? Szkoda? Bardzo! Często wchodzę na takie tematy ze znajomymi, zauważyłam, że chociaż nikt z nas 30 nie przekroczył jakoś tak bardziej trąca on nas starością niż młodością. A przecież życie jest przed nami!

Część z nas utożsamia szczęście z wygraną w totka, super pracą i wakacjami na Majorce. A warto przypomnieć sobie jak to było kiedyś, gdy się miało te 5- 6 lat. Pamiętacie tę radość gdy znalazło się 1zł na chodniku? Albo kiedy jechało się z rodzicami na „wyprawę” rowerową? A pierwsze wakacje poza miejscem zamieszkania?
Aż się buzia cieszy, czyż nie? ;)

O cieszeniu się małymi rzeczami już pisałam tutaj. Oprócz tego chyba trochę wapniejemy i to już w młodym wieku.
„Wygłupiać się? Jeszcze ktoś zobaczy!”, więc lepiej przejść przez życie z poker facem, bez emocji, zbędnych uczuć. Tylko czy bardziej niż opinii „dorosłego” nie szkoda życia, które mamy? Według mnie dobre życie jest o wiele bardziej cenne, w dodatku, że ta dorosłość w tym wieku, to tylko pozory. Zamiast żyć pozorami, uśmiechnij się i zauważ, że dorosłość byłaby niczym, gdybyśmy nie zachowali w sobie choć odrobinę dziecka.

Oczywiście nie neguję inwestowania w przyszłość, ambicji i marzeń. Ja też je mam. Zauważ, że nikt nie każe nam rezygnować z uśmiechu i radości na poczet perspektyw. Wprost przeciwnie, uśmiech i brak ciągłego spięcia przyciąga ludzi i naprawdę pomaga.

Wyobraź sobie, że siedzą przed Tobą 2 osoby, które starają się u Ciebie o pracę- od pierwszej bije świeżością, radością, z zapałem odpowiada na Twoje pytania i przedstawia swój punkt widzenia, druga: z kamienną twarzą, odpowiada bez cienia uśmiechu, z powagą i chłodem. Obie mają takie same umiejętności. Którą zatrudnisz? No właśnie…

Gdy nauczymy się patrzeć na świat z radością, z wiedzą jak cudownie jest wokół wszystko stanie się prostsze, otworzą się furtki, których dotąd nie było. Właśnie tej świeżości powinniśmy uczyć się od dzieci. One mają tak proste spojrzenie na świat. A jak wiadomo siła i piękno tkwią w prostocie.

To jak? Wapniejemy dalej czy wnosimy we własne życie trochę świeżego spojrzenia? Zdecydujmy J